به این مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر

سد سيوند، برخورد توسعه و فرهنگ

توسعه همواره به عنوان عنصر لاينفك زندگي در كنار انسان بوده و با خود جريان مدرينته يا نوگرايي تاريخي انسان را پديد‌ آورده است.
رابطه ميان توسعه و انسان، همان رابطه انسان و مدرنيته است كه در طول تاريخ پديد آورنده دستاوردهاي بشري و تمدن‌هاي بزرگ بوده است.
توسعه و عمران كه در تفسير به واژه "آباداني" پهلو مي‌زند، همان خاستگاه انسان در آماده سازي مكان زيست خود و در نهايت آسان كردن شرايط دشوار زيستن است.
پديده توسعه، پديده‌اي تماما انساني است. و نقطه پيوند انسان، تاريخ و جامعه تنها به وسيله توسعه به هم متصل مي‌شوند.
امروز به كرات واژه توسعه به عنوان امر انساني در برابر واژه "فرهنگ" قرار مي گيرد كه آن نيز خود امري انساني محسوب مي‌شود و مهمترين رابط ميان انسان و جامعه است.

رابطه ميان فرهنگ و انسان رابطه‌ايست كه منجر به حضور هويت و شناسنامه ملي و در كنار آن خاستگاه شكل گيري قوميت‌ها و تلاش‌هاي بشري در تحقق پيدايش تمدن‌هاي بزرگ بوده است. اين رابطه بي‌ترديد توسعه و آباداني را به همراه داشته است؛ همانطور كه در دوران هخامنشي شاهد آن بوده‌ايم كه در كنار فرهنگ و تمدني به اين بزرگي توسعه و آباداني به چه صورت جرياني موازي رفتارها و كنش‌هاي فرهنگي داشته است.

اما چگونه است كه طي صد سال اخير رابطه ميان فرهنگ و توسعه كه همواره در كنار يكديگر به عنوان دو امر انساني بوده‌اند امروز در برابر هم و در مقابله با هم قرار گرفته‌اند.

آيا به راستي انسان امروز قصد دارد با ادامه تلاش تاريخي خود در راستاي توسعه، در مقابل فرهنگي به ايستد و به قميت توسعه، فرهنگ را قرباني كند؟
همان گونه که آگاهید در پی تازش های بی شمار از هر سو به فرهنگ باستانی و پر شکوه ایران زمین ( فیلم 300 هدیه نوروزی شوم بیگانگان ، ثبت شدن نام مولانا بوسیله کشور ترکیه به نام خود ، گستاخی های اعراب مبنی بر تازی(عرب) بودن برخی از دانشمندان ایرانی همچون ابن سینا و بیرونی و ... همچنین برگزاری جام خلیج عرب ومعرفی شهرزاد قصه گو در پایان بازیهای آسیایی قطر به نام اعراب و ... از یک سو وساخت وبهره برداری از سدهای ویرانگر سیوند در انتهای دشت پاسارگاد یا تنگه بلاغی و سلمان فارسی ، ملاصدرا، کارون3 ، شیان و... که بر بستر یادگارهای باستانی فرهنگی این مرز وبوم بنا و به مردم ایران هدیه شده اند از سوی دیگروهمچنین زمزمه های تصویب کم شدن درصد مالکیت دریای خزر با موافقت ایران) و در راستای پاسداری از فرهنگ باشکوه و دیرینه کشورمان سال 1386 از سوی ایران دوستان و فرهنگ دوستان بنام سال (( کوروش بزرگوار)) نامگذاری شد .

تشکیل زنجیره انسانی در مفابل مقبره کوروش

بر سردر آرامگاه کوروش بزرگ نوشته شده است: ((ای انسان هر کجا باشی واز هر کجا بیایی زیرا می دانم که خواهی آمد، من کوروشم که برای پارسیان دولت گسترده ای رابنا کردم به این مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر))


اگرایرانی هستیم بر ماست که شاهنامه، این فرهنگنامه بزرگ فردوسی، بزرگ مردی دیگر از سرزمین ایران که با رنجهای فراوان و خون دل آن را نوشته فراموش نکنیم وبخوانیم، اگر ایرانی هستیم تاریخ وفرهنگ ایران باستان رابخوانیم و نیاکانمان همچو کیومرث، جمشید،فریدون،آرش،کاوه،کوروش، داریوش و...را بشناسیم،اگر ایرانی هستیم پارسی سخن بگوییم ، آنچه فرهنگ ما را زنده نگه داشته زبان مادری ماست که همچو گنجینه ای از پس هزاران سال جنگ وخونریزی و کشتار دشمنان ایران به ما رسیده پس پارسی بگوییم و به پارسی گویی فرمند و سربلند باشیم تا یادگارهای رنگین شده به خون پدران و مادرانمان را شکوهمندتر به کودکانمان بسپاریم تا در آینده ما را سرزنش نکنند.

بوسه یک ایرانی راستین بر خاک پاک ایران زمین
پاینده ایران و ایرانی